Edijs Pupolus pochodzi z Łotwy, ale w 2018 roku wyjechał do Danii, aby pracować w średniej wielkości duńskiej firmie, o której słyszał od szwagra. Praca polegała na wykonywaniu wylewek betonowych na placach budów na terenie całego kraju.
Edijsowi podobała się praca, koledzy i wynagrodzenie, ale ręczne układanie ciężkiego betonu to ciężka praca i Ejdis powoli się wyeksploatował. W kwietniu 2021, po około trzech i pół roku w branży, Ejdis zaczął odczuwać ból w dolnej części pleców. Był dwa tygodnie na zwolnieniu chorobowym, by skorzystać z pomocy kręgarza za pośrednictwem Pensiondanmark. Trochę się poprawiło, ale ból szybko wrócił.
Po południu 26 maja jego plecy wreszcie całkowicie odmówiły posłuszeństwa i Ejdis musiał napisać do swojego pracodawcy następującą wiadomość: „plecy bolą mnie jak diabli i nie mogę pracować”.
Można uznać, że Ejdis doznał urazu zawodowego z prawem do 8-tygodniowego wynagrodzenia podczas choroby zgodnie z układem zbiorowym, ale ponieważ ból narastał stopniowo, Ejdis zdecydował się zgłosić to jako zwykłą chorobę, z prawem jedynie do czterech tygodni wynagrodzenia podczas choroby. Po upływie czterech tygodni Ejdis otrzymywał od gminy zasiłek chorobowy. Otrzymał również standardowe pismo od gminy na swoją skrzynkę elektroniczną i odpowiedział w terminie ośmiu dni.
27 lipca Ejdis otrzymał kolejny list na swoją skrzynkę elektroniczną. Tym razem to Jobcenter zadzwonił do niego z wezwaniem na rozmowę. Jest to obowiązkowa rozmowa, w której muszą uczestniczyć wszyscy chorzy. Podczas rozmowy omawia się m.in. jak przebiega leczenie oraz jakie są możliwości wyzdrowienia i powrotu do pracy. W liście było również napisane, że Ejdis może poprosić o spotkanie telefoniczne, jeśli nie może osobiście uczestniczyć w spotkaniu.
Ejdis do tego czasu był już świadom, że to poważna kontuzja i dlatego zdecydował się wrócić do domu na Łotwę, gdzie mógł swobodnie porozmawiać z lekarzami i być z rodziną. Dlatego zadzwonił do urzędu pracy, aby umówić się na telekonferencję. Podczas rozmowy Ejdis wyjaśnił, że pojechał do domu na Łotwę, aby uzyskać pomoc medyczną w swoim własnym języku, ale urząd pracy przerwał rozmowę i powiedział, że zatrzyma zasiłek dla bezrobotnych licząc wstecz od momentu jego powrotu do domu.
Gmina wstrzymuje zasiłek chorobowy z mocą wsteczną!
Dwa dni później Ejdis otrzymuje na swoją skrzynkę e-mail kolejny list z Urzędu Pracy, w którym stwierdza się m.in.:
„W rozmowie, która odbyła się w języku angielskim, poinformowałeś nas, że nie możesz stawić się w urzędzie pracy 5 sierpnia 2021 r. Zapytany o powód, poinformowałeś nas, że obecnie przebywasz na Łotwie w celu uzyskania leczenia, gdzie czujesz się pewniej i chcesz uniknąć nieporozumień. Poinformowano Cię również, że lekarze w Danii mówią po angielsku, podobnie jak oceniamy, że możesz otrzymać leczenie choroby, przez którą przebywasz na zwolnieniu chorobowym w Danii. (..)
W oparciu o powyższe, oceniamy, że wypłata zasiłku chorobowego musi zostać zakończona z datą ostatniej wypłaty 22 lipca 2021 r., czyli datą, o której poinformowałeś urząd pracy, że ostatnio przebywałeś w Danii.”
Gmina stanęła na stanowisku, że Ejdis musi być w Danii, aby otrzymać zasiłek chorobowy, ale nie tak opisane są zasady na stronie Komisji Europejskiej. Tutaj jest napisane:
„Kraj, w którym jesteś ubezpieczony, jest zawsze odpowiedzialny za wypłacanie Ci świadczeń pieniężnych z tytułu choroby, macierzyństwa lub ojcostwa, tj. świadczeń zastępujących wynagrodzenie, które zostało zawieszone z powodu choroby. Świadczenia te będą wypłacane zgodnie z przepisami kraju, w którym jesteś ubezpieczony, niezależnie od tego, gdzie mieszkasz lub przebywasz.”
https://ec.europa.eu/social/main.jsp?langId=en&catId=859
Obowiązkiem Danii jest wypłacanie Ejdisowi zasiłku chorobowego, niezależnie od tego, w jakim kraju UE mieszka, o ile Ejdis wywiązuje się ze swoich obowiązków i np. uczestniczy w rozmowach z Urzędem Pracy.
3F-BJMF dołącza do walki
Z dużą dozą prawdopodobieństwa jest wielu pracowników migrujących, którzy albo nigdy nie otrzymywali zasiłku chorobowego, albo odebrano im pieniądze z tytułu choroby, ponieważ pojechali do domu do rodziny. Dzieje się tak, ponieważ zdecydowana większość pracowników migrujących nie należy do duńskich związków zawodowych, więc nie ma nikogo, kto mógłby im pomóc, gdy doznają obrażeń w pracy lub po prostu zachorują. Ale tak nie było w przypadku Ejdisa, ponieważ był członkiem 3F BJMF i skontaktował się ze związkiem, gdy tylko zachorował. 3F był więc zaangażowany w sprawę od samego początku.
Pracownik socjalny w 3F BJMF Pernille Rasmussen złożyła w imieniu Ejdisa skargę do gminy na ich decyzję. W tej skardze Pernille podkreśliła obecne przepisy dotyczące zabezpieczenia społecznego w UE oraz to, że Ejdis sprawdzał swój E-boks i odpowiadał na otrzymaną pocztę. Jednocześnie Ejdis posiadał dokumentację medyczną z rezonansu magnetycznego, który wykonał na Łotwie, i który to badanie wykazało wypadnięcie dysku. Dokumenty te zostały dołączone do skargi wraz z tłumaczeniem na język angielski wykonanym przez związek.
Odpowiedź na zażalenia na decyzje gminy może zająć bardzo dużo czasu, często trwa to trzy miesiące, ale w tym przypadku sprawa została rozstrzygnięta w ciągu dwóch miesięcy. 25 października gmina napisała do 3F-BJMF z następującą odpowiedzią na skargę:
„Po otrzymaniu odwołania, ponownie rozważyliśmy naszą decyzję z 23 sierpnia 2021 o zaprzestaniu wypłaty zasiłku chorobowego dla Państwa członka. Zdecydowaliśmy się zmienić naszą decyzję i niniejszym postanawiamy wznowić wypłatę zasiłku chorobowego dla Państwa członka.”
Tydzień później Ejdis otrzymał od gminy zasiłek chorobowy łącznie z trzema zaległymi miesiącami.
Ejdis otrzymał również wiadomość od swojego lekarza, że nigdy więcej nie powinien wykonywać ciężkiej pracy fizycznej, takiej jak wylewanie betonu pod posadzki. Dzisiaj ma nową, mniej wymagającą fizycznie pracę u stolarza w fabryce na Łotwie.
Dbaj o siebie i innych
Pracownik socjalny w BJMF Pernille Rasmussen ma następujące porady dla pracowników migrujących, którzy pracują w Danii:
„Związek na pewno zajmie się indywidualnymi sprawami członków, ale ważne jest, aby zagraniczni pracownicy: sprawdzali E-boks, odpowiadali na otrzymane tam maile, udali się do lekarza i zabezpieczyli dokumentację, że są chorzy oraz, powiadomili Urząd Pracy o opuszczeniu Danii. Chociaż mają prawo wrócić do domu, gdy zachorują, powinni ze względów bezpieczeństwa poinformować urząd pracy przed wyjazdem.”
Czytaj więcej: https://tema.3f.dk/pl/bjmfimmigrant/health-and-safety-at-work/sickness-benefit-rights
Ponadto Pernille oczywiście zaleca pracownikom migrującym członkostwo w związkach zawodowych i skontaktowanie się z nami, gdy zachorują, zwłaszcza w przypadku urazów związanych z pracą. W Danii pracownicy dbają o siebie i innych, ponieważ wszyscy płacimy ubezpieczenie zdrowotne z naszych podatków i składki członkowskie na związki zawodowe.